Percorro o teu corpo có sotaque que me sabe a abeloura e a herba luísa. A choiva golpéame con suavidade, o silencio espido humedece a miña boca.
Un calafrío.
Horas de distancia resumidos nos escasos segundos que dura un quérote cos ollos fehados. Horas, días, meses ou anos. Unha vida sen ti é un espello crebado.
Unha nota afastada rompe a noite.
Rumores de esprego. Veráns insculpidos á sombra dunha árbore. Sempre foi o teu alento de millo...
... e o teu tacto de terra.
Ningún comentario:
Publicar un comentario